واکنش اسماعیلی به عذرخواهی سامری از ظریف

خبرگزاری ایسنا: معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور در یادداشتی به ماجرای عذرخواهی سامری از ظریف پرداخت .

‏در یادداشت توئیتری پرویز اسماعیلی آمده است: فاصلحوا بین اخویکم ایفای نقش جناب تابش؛ شجاعت جانباز عزیز آقای سامری، و آغوش باز و مروت دکتر ظریف عمل به توصیه قرآن وخالق این صحنه زیبا شد.

 

قیمت بنزین، چالش دولت دوازدهم

محمد ابراهیمی در روزنامه شرق نوشت: از آخرین تحولات مربوط به قیمت بنزین در کشور، بیش از دو سال می‌گذرد. خردادماه سال ١٣٩٤ بود که نظر اغلب کارشناسان حوزه اقتصاد و انرژی تأمین شد و اولا سهمیه‌بندی از نظام عرضه توزیع بنزین کشور حذف و ثانیا این فراورده‌ نفتی به‌صورت تک‌نرخی در سراسر کشور توزیع شد.

 

از آن زمان تا امروز قیمت بنزین ثابت ماند و همین «ثابت‌ماندن قیمت» در کنار «افزایش تقاضا» منجر به افزایش مصرف و استمرار روند واردات این فراورده نفتی در کشور شد، اما قدرمسلم، سیاست حفظ قیمت مصوب سال ١٣٩٤ بنزین در طول دولت دوازدهم نمی‌تواند ادامه یابد؛ چراکه با توجه به محدودیت‌های تولید و واردات و نیز نامحدودبودن مصرف، اساسا دولت امکان پیگیری روند فعلی را ندارد.

 

بررسی روند افزایشی بهای بنزین در ١٢ سال اخیر نشان می‌دهد که قیمت ٨٠ تومانی هر لیتر در سال ١٣٨٤ با افزایشی بیش از ٧٠٠درصد به لیتری ٧٠٠ تومان در پایان سال ١٣٩٢ رسید. این مدل از افزایش قیمت (که احتمالا با هدف حذف بخشی از یارانه پرداختی دولت بابت این سوخت مایع و توزیع آن در قالب «یارانه نقدی» به مردم اجرا شد) در همان مقطع زمانی مورد نقد اغلب کارشناسان قرار گرفت و انتقادات غالبا درستی را بر ذات اجرای سیاست توزیع مستقیم یارانه نقدی وارد کرد.

باوجود این انتقادات؛ شاید بتوان واقعی‌ترشدن قیمت بنزین در داخل کشور را یکی از معدود ثمرات اجرای سیاست‌هایی دانست که به‌دلیل غیرفنی‌بودنِ هدف و برنامه، اقتصاد کشور را در معرض آسیب‌های جدی‌تری قرار داده است.

بر اساس آمار منتشرشده از سوی وزارت نفت، میزان مصرف متوسط روزانه بنزین در سال ١٣٨٤ حدود ٦٧‌ میلیون لیتر بود که در پایان سال ١٣٩٢ این میزان مصرف صرفا با یک‌میلیون لیتر افزایش به حدود ٦٨‌میلیون لیتر و در سال ١٣٩٣ نیز با افزایش دو‌میلیون لیتری به حدود ٧٠‌ میلیون لیتر در روز افزایش یافت.

 

اگرچه دلایل متعددی برای کنترل مصرف بنزین در این سال‌ها شمرده شده است، اما بدون‌شک یکی از مهم‌ترین دلایل، «به‌کارگیری قیمت» به‌عنوان «ابزار کنترل مصرف» بوده است؛ ابزاری که پس از تثبیت قیمت این فراورده در سال ١٣٩٤ عملا بلاموضوع و به یکی از عوامل رشد مصرف بنزین در کشور تبدیل شد؛ مصرفی که امروز به حدود ٨٠‌ میلیون در روز رسیده است.

 

در این شرایط بررسی این موضوع که رویکرد دولت دوازدهم در مواجهه با مقوله بنزین و تعیین قیمت در کنار مدیریت بر مصرف آن چگونه است، از سؤالات اساسی و ابهاماتی است که به‌مرور زمان پاسخش یافت می‌شود.برای شفاف‌شدن تحلیل‌ قیمتی بنزین، شاید بررسی قیمت فوب خلیج‌فارس این فراورده نفتی درک درستی از موقعیت دولت به ‌دست ‌دهد.

 

بر اساس آخرین گزارشات منتشرشده ماه آگوست سال ٢٠١٧ در نشریه پلاتس، درحال‌حاضر قیمت هر لیتر بنزین فوب خلیج‌‌فارس حدودا بین ٣٠ تا ٣٥ درصد بالاتر از قیمت کنونی کشور است.

این قیمت حاکی از آن است که دولت دوازدهم درصورتی‌که طرحی برای تعدیل (افزایش) قیمت بنزین بر اساس قیمت فوب خلیج‌فارس تدارک ببیند، حداکثر قدرت مانورش مبلغی در حدود ١٥٠ تومان به‌ازای هر لیتر بنزین با اکتان ٩٥ است.

 

اما طرح ایجاد تناسب یا تطبیق قیمت داخلی بنزین با قیمت جهانی یا قیمت فوب خلیج‌فارس در شرایطی منطقی است که دولت اساسا هدفی بلندمدت برای آزادسازی قیمت این کالای استراتژیک تدوین کرده باشد. بدون تدوین چنین برنامه‌ای (که قطعا نمی‌تواند فقط بر ابعاد اقتصادی تکیه کند) استفاده از قیمت فوب خلیج‌فارس بنزین راه‌حل مناسبی برای قیمت‌گذاری بنزین به ‌نظر نمی‌رسد.

 

درواقع باید اذعان کرد که با توجه به محدودیت عایدی نقدی دولت از محل فروش فراورده‌های نفتی و افزایش روزافزون تقاضا برای بنزین، افزایش قیمت این فراورده‌ نفتی در چهار سال آینده از تصمیمات محتوم دولت خواهد بود؛ اما چگونگی قیمت‌گذاری، به‌نحوی‌که هم متضمن کنترل سطح عمومی قیمت‌ها بوده، هم مغایرت عمده‌ای با سیاست‌های چندسال اخیر نداشته باشد و همچنین به مدیریت مصرف این کالای استراتژیک کمک کند، مسئله‌ای است که نیازمند کارشناسی و بررسی  همه‌جانبه است.

چرایی تضاد رای نمایندگان با خواست مردم

محمدرضا تابش در روزنامه اعتماد نوشت: فراکسیون امید به محدودیت‌های رییس‌جمهوری، ساختار قدرت و سایر ملاحظاتی که حسن روحانی در چینش کابینه دوازدهم داشته، واقف است و در رای اعتماد به وزیران پیشنهادی به آن توجه دارد. هرچند ممکن است این برخلاف نظر مردمی باشد که در روزهای انتخابات، تحت فضای سیاسی آن روزها، خواسته‌های خود را مطرح می‌کردند اما، آنها بدانند که در آن زمان یکسری ملاحظات را مدنظر قرار نداده بودند.

 

البته همه تلاش ما هم این است که شعارهای رییس‌جمهوری در جهت خواسته‌های مردم محقق شود. منتها ما به ساختار قدرت هم نگاه می‌کنیم، به ملاحظاتی که جناح‌های سیاسی مختلف داشته‌اند توجه داریم، حتی بر حضور زنان، جوانان و قومیت‌ها نیز تاکید داریم، اما در عین اینکه نظر گروه‌های مرجع چیست، در چه مواردی موافقت حاصل شد و در کجا مخالفت صورت گرفت را هم در نظر داریم.

 

هرچند ما نماینده مردم و پیگیری‌کننده خواست‌های مردم هستیم. اما این پیگیری‌ها بدون در نظر گرفتن ملاحظات نمی‌تواند انجام شود. در واقع می‌خواهم به مردم بگویم که اگر انتظارات‌شان در چینش کابینه برآورده نشد یا اگر رای اعتماد نمایندگان‌شان به افرادی انجام گرفت که از نظر آنان، نمره پایینی داشته‌اند، اینچنین ملاحظاتی را داشته‌ایم. ما حامی آقای رییس‌جمهور هستیم و باید این حمایت را به‌طور تام و تمام انجام دهیم.

 

البته حمایت به این معنا نیست که باید به همه گزینه‌های پیشنهادی او رای اعتماد دهیم؛ همانطور که خود ایشان هم بر این امر تاکید کردند. هرچه باشد او چندین دوره نماینده مجلس شورای اسلامی بوده و به کار نمایندگی آشناست. حتی گاهی حمایت ما در این است که به برخی گزینه‌ها رای ندهیم که در آنجا هم باز ملاحظاتی را در نظر داریم.

 

مردم از پشت پرده سیاست خبر ندارند، اگر به کسی رای ندهیم آیا می‌توانیم مطمئن باشیم که گزینه بعدی بهتر خواهد بود؟ قوی‌تر خواهد بود؟ این مسائل وجود دارد. من می‌خواهم از مردم عذرخواهی کنم. آنها فکر نکنند که نمایندگان‌شان در مجلس شعارهای‌ خود و مطالبات آنها را فراموش کرده‌اند. عذرخواهی من از این بابت است که ممکن است در فرآیند انتخاب وزرا از طرف رییس‌جمهور و مجلس ملاحظاتی مدنظر قرار بگیرد که مردم اعتباری برای آن قایل نیستند.

اما در این میان مسائل دیگری هم مطرح می‌شود. خیلی‌ها معتقدند حسن روحانی با وجود اینکه در دوره انتخابات مورد حمایت اصلاح‌طلبان بوده ولی در چینش کابینه تمایل به اصولگرایان معتدل پیدا کرده است. در پاسخ به آنان می‌خواهم بپرسم که شما، ترکیب ربیعی، شریعتمداری، جهانگیری، حجتی، کرباسیان را چه ترکیبی می‌دانید؟ آیا اینها اصولگرا هستند؟

 

اینها چهره‌های سرشناس اصلاح‌طلب هستند که در کابینه دوازدهم حسن روحانی حضور دارند. در واقع کابینه دوازدهم تفاوتی با دولت یازدهم نکرده است که اینگونه در مورد چینش کابینه قضاوت می‌کنیم. آقای رییس‌جمهور خود اصولگرای معتدل است و هیچ‌وقت هم نگفته که اصلاح‌طلب هستم. چینش کابینه‌اش هم با توجه به تفکر ایشان صورت گرفته اما به خوبی شعارهای مردم را متوجه شده است.

 

شعارهایی که بارها آن را تکرار و بر اجرای آن تاکید کرده است. این خواست ما اصلاح‌طلبان است. مطمئن باشید که با این ترکیب کابینه، شعارهای رییس‌جمهور منتخب مردم تحقق پیدا خواهد کرد در غیر این صورت، نظارت بر قوه مجریه جز وظایف نمایندگی ما است که از آن استفاده خواهیم کرد.

سریال منوچهر هادی اواخر مرداد کلید می‌خورد

خبرگزاری ایسنا: سریال «پاهای بی‌قرار» به کارگردانی منوچهر هادی از اواخر مرداد ماه کلید می‌خورد.

تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی «پاهای بی قرار» در گفت‌وگو با ما با بیان اینکه این سریال در مرحله پیش تولید است، گفت: سعی می‌کنیم تولید این مجموعه تلویزیونی را از اواخر مرداد ماه کلید بزنیم. این سریال در ۶۰ قسمت از شبکه پنج سیما پخش خواهد شد.

 

ایرج محمدی ادامه داد: در حال حاضر در حال پیگیری لباس‌های بازیگران و دوخت آن هستیم. همچنین گروه صحنه این مجموعه در حال آماده کردن صحنه در شهرک سینمایی غزالی هستند.

تهیه‌کننده «پاهای بی قرار» درباره ساختار این مجموعه تلویزیونی اظهار کرد: ساختار این مجموعه متفاوت است و ما سعی کردیم ساختار جدیدی در حوزه ملودرام ایجاد کنیم. داستان این سریال  از زمان حال شروع می‌شود، در فصل دوم به زمان گذشته می‌رود و در فصل سوم نیز زمان حال را روایت می‌کند.

او افزود: داستان زمان گذشته این ملودرام خانوادگی در ۱۶ قسمت  نگارش شده است که در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۴ جریان دارد.

محمدی با اشاره به بازیگرانی که در  سریال «پاهای بی‌قرار» نقش ایفا می‌کنند، گفت:  حمید گودرزی، آرش مجیدی، لیندا کیانی، سمیرا حسن پور، علیرضا استادی، مهدی صباحی، سیروس همتی، اصغر محبی، افسانه ناصری، پانته‌آ بهرام، مسعود رایگان، مهرانه مهین‌ترابی  بازیگران اصلی مجموعه تلویزیونی «پاهای بی قرار» هستند اما پروسه انتخاب تعدادی از بازیگران همچنان ادامه دارد.

این مجموعه تلویزیونی ماجراهای دو خانواده را از زمان قبل انقلاب تا عصر حاضر به تصویر می‌کشد. این سریال مجموعه‌ای خانوادگی و اجتماعی است که در آن به مفاسد اقتصادی نیز پرداخته می‌شود.

مجموعه تلویزیونی «پاهای بی قرار» به تهیه کنندگی ایرج محمدی، کارگردانی منوچهر هادی و نویسندگی بابک کایدان و محمد نژادیان از اواخر مردادماه کلید می‌خورد و در ۶۰ قسمت برای پخش از شبکه پنج سیما تهیه و تولید خواهد شد.

تاثیرات الگوسازی از نخبگان در جامعه

امین ترابی در روزنامه قانون نوشت: جامعه ما همواره مامن اندیشمندان، هنرمندان، ورزشکاران، علما و فرهیختگان بزرگی بوده که در سطح منطقه و جهان نام ایران را پرآوازه کرده اند. این افراد با استفاده از ظرفیت‌های کامل یا ناقص داخلی و با تکیه بر توان و نبوغ ذاتی و شخصی‌شان، توانسته‌اند افتخارات بسیاری را برای کشورمان کسب نمایند.

 

بسیاری از این افراد در گمنامی محض به سر برده یا حداکثر در زمان درگذشت‌شان شناخته می‌شوند و بسیاری دیگر از همان ابتدا در کانون توجهات جامعه قرار می‌گیرند. اما مشکل از لحظه اطلاع جامعه، از وجود یک نخبه شاخص شروع می‌شود. رسانه‌های دیداری، شنیداری و مجازی به طرز گسترده‌ای به افتخارات کسب شده می‌پردازند و فردی که تا دیروز هیچ‌کس او را نمی‌شناخت،ناگهان تیتر اول خبرگزاری‌ها می‌شود.

 

این رسانه‌ها با نادیده گرفتن مشقت‌های فراوانی که سیستم‌های حاکمیتی یا غیرحاکمیتی داخلی برای فرد موردنظر ایجاد کرده که بعضی منجر به مهاجرت نامبرده شده، تنها به بیان جوایز، دستاوردها و افتخارات کسب شده می‌پردازند. شخصیت شناخته شده اغلب سیاسی نیز با تمجید از فرد نخبه، به شکل زیرپوستی سعی می‌کنند تا او را به نحوی به جناح خود منتسب کرده یا حداقل از منتقدین جناح مقابل نشان دهند.

 

مسئولان شهری نیز می‌کوشند تا با نامگذاری معبری به نام فرد نخبه البته فوت شده، یاد او را گرامی دارند. در نهایت مجموعه رسانه‌ها و شخصیت‌ها و عوامل اطلاع رسانی، پرونده فرد فرهیخته را با برچسب «اسطوره ملی» می‌بندند و در کنار پرونده سایر اسطوه‌های ملی بایگانی می‌کنند و به جست‌وجوی نفر بعدی می‌پردازند. این‌ها همه آن چیزی است که در قبال شخصیت‌های موثر جامعه انجام می‌دهیم.

 

با این روال، ذهن نسل امروز پر از اسامی بزرگی است که افتخارات‌شان آن‌قدر بزرگ و دست نیافتنی هستندکه در سطح یک اسطوره فارغ از تصور قرار گرفته و هرگز به الگویی برای جوانان تبدیل نمی‌شنود. اسطوره سازی چه دست‌آورده اجتماعی دارد؟ بهتر است جوان امروز پروفسور مریم میرزاخانی یا امثال او را در حد یک اسطوره بداند یا الگو؟ بزرگنمایی‌های بعضی اغراق آمیز از توانمندی‌های بزرگان علم و هنر و ورزش، چه عایدی جز دست نیافتنی کردن آن‌ها دارد؟

 

جالب است، بسیاری از این بزرگان توانمندی‌ها و افتخارات‌شان را خارج از سیستم حاکمیتی ما به دست آورده‌اند و معمولا خدمات‌شان را نیز به همان سیستم خارجی ارائه نموده‌اند اما وقتی باید الگوی جوانان داخل کشور شوند، رسانه‌ها اجازه نمی‌دهند. در واقع حداقل استفاده‌ای که می‌توان از یک نخبه شاخص بین المللی کرد نیز به این ترتیب از دست می‌رود.

 

بحث محافظت از فرار مغزها در این نوشتار نمی‌گنجد، اما همین حد که اجازه دهیم، برگزیدگان جامعه به صراحت با مردم حرف بزنند و اشتباهات احتمالی‌شان را بازگو کنند و به جوانان ما اعتماد به نفس لازم را داده و نقشه راه صحیحی را ترسیم کنند، کمک شایانی به نسل امروز کرده ایم. این جامعه پر از اسطوره است. اسطوره‌هایی که در بایگانی خاک می‌خورند. اجازه دهیم اسطوره‌های‌مان به الگو تبدیل شوند.